Men noemt mij een tekstschrijver. Het meeste van wat ik schreef, kwam voort uit respect, bewondering, soms zelfs liefde voor mijn onderwerp. Maar af en toe was ook ingehouden boosheid mijn drijfveer. Zoals nu ...
In de politiek zitten ze al een paar jaar ...
Nooit iets van hen gehoord, maar ...
Nu in voortuintjes hangen ze daar.
Wie heeft tegen 'hangouderen' enig bezwaar ?
Dat hij of zij, die ons nu toelacht,
Westerlo nooit iets heeft bijgebracht,
en speeltjes zijn van hen aan de macht ...
Heeft enig bordenschenker daar ooit aan gedacht ?
Ik kijk ze aan, ze bekijken me scheef.
Alsof ik het ben die nu dromerig zweef.
Ik lees na wat ik ooit 'in de schaduw ' schreef
en ben blij dat ik altijd mezelf trouw bleef.
Een column uit het Dagboek van een Duwer
Reacties
Aanmelden via
Facebook Twitter